De Digital Services Act (DSA) is een voorgestelde EU-wetgeving die erop gericht is online platforms en diensten te reguleren, en een veiliger en transparanter digitaal milieu voor gebruikers te creëren. Dit overzicht volgt de nationale implementatie van de DSA in negen rechtsgebieden.
*Dit rapport is voor het laatst bijgewerkt op 5 februari 2024, recentere ontwikkelingen worden mogelijk niet opgenomen.
De Digital Services Act harmoniseert de regels die van toepassing zijn op tussenhanddiensten met als doel een veilige, voorspelbare en vertrouwde online omgeving te waarborgen en beoogt de verspreiding van illegale inhoud, desinformatie of andere online-inhoud en de maatschappelijke risico's die daarmee gepaard gaan, aan te pakken..
Met de DSA beoogt de Europese Commissie dat online platforms meer verantwoordelijkheid nemen, bepaalde maatregelen implementeren, transparanter worden en samenwerken. Dit wordt bereikt door het moderniseren van de (2000) e-Commerce Directive, die (onder andere) regelt onder welke voorwaarden hostingdiensten niet aansprakelijk zijn voor illegale informatie die is opgeslagen (de zogenaamde "safe harbour"-bepaling), en door de invoering van een nieuw en uitgebreid pakket met vergaande verplichtingen voor online platforms.
De DSA werd voorgesteld op 15 december 2020. Een akkoord werd bereikt op 22 april 2022 en werd vervolgens op 5 juli 2022 door het Europees Parlement aangenomen. De Europese Raad gaf op 4 oktober 2022 zijn definitieve goedkeuring en de DSA werd op 19 oktober 2022 gepubliceerd in het Publicatieblad van de Europese Unie.
De DSA is op 25 augustus 2023 van toepassing geworden op zeer grote onlineplatforms en zeer grote onlinezoekmachines en wordt in zijn geheel van toepassing vanaf 17 februari 2024.
Dit overzicht volgt de nationale uitvoering van de DSA in negen EU-rechtsgebieden en belicht lokale wetgevingsontwikkelingen, toekomstige DSA-ontwikkelingen, en reacties van nationale autoriteiten en jurisprudentie.