De noodzaak om rekening te houden met de breedte en diepte van de impact die bedrijfsactiviteiten hebben op het milieu en sociale situaties is nu stevig verankerd in heel Europa. e EU Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD) en de aankomende EU Corporate Sustainability Due Diligence Directive (CSDD) (nog in wetgevingsprocedure) codificeren de vraag van vele klassen van interne en externe belanghebbenden voor bedrijven om hun sociale en milieu-impact bekend te maken - zowel direct als via hun waardeketens.
Voor bedrijven met complexe ketens, van de winning van materialen tot consumptie en mogelijke recycling of regeneratie, vereist deze vraag gedetailleerd onderzoekswerk en toegewijd leiderschap om het juiste te doen. Hierbinnen is een van de belangrijkste gevolgen van volledige openbaarmaking van milieu- en sociale effecten de impuls om correcties en verbeteringen aan te brengen in aanbestedingen, bedrijfsprocessen en andere
vormen van duurzaamheidsmanagement.
Als het gaat om energieopslag, net als bij andere initiatieven op het gebied van de groene economie, wordt het probleem van de verantwoorde waardeketen versterkt. De opwekking, opslag en distributie van energie uit hernieuwbare bronnen moet een lagere koolstofvoetafdruk en betere sociale gevolgen hebben dan het equivalent van fossiele brandstoffen, en daarom moeten alle aspecten van de productie, installatie, exploitatie en ontmanteling van assets grondig worden onderzocht.
De fabricage van de componenten die nodig zijn voor opslagmiddelen stelt eisen aan hulpbronnen die zowel schaars zijn als worden verkregen op een manier die zelf zowel ecologische als sociale gevolgen heeft. Voorlopig blijft de weg naar het creëren van een groenere energie-economie sterk afhankelijk van lithium om voertuigen aan te drijven en energie uit hernieuwbare bronnen op te slaan. De lithiummarkt was in 2022 7,49 miljard dollar waard, waarbij de belangrijkste leverende landen Australië, Chili, China, Argentinië en Brazilië ongeveer 90% van de wereldbehoeften produceerden.
De race naar netto-nulemissies is sterk afhankelijk van de winning en verwerking van lithium, om elektrische voertuigen aan te drijven en om wind- en zonne-energie op te slaan. Dit creëert een paradox die wordt begrepen, maar tijdelijk onvermijdelijk is. Op de langere termijn zullen er alternatieven zijn voor Li-ion-batterijen, maar op korte termijn is het de bedoeling dat degenen die betrokken zijn bij de ontwikkeling, installatie en exploitatie van op batterijen gebaseerde assets zo verantwoordelijk mogelijk handelen in het beheer van de waardeketen. Die verantwoordelijkheid omvat:
De productie van batterijen is slechts één element van de supply chain voor dergelijke energieopslagsystemen, en de volledige levenscyclus van batterijen is misschien wel de volgende belangrijke overweging. Met de huidige batterijtechnologieën zijn er verschillende mogelijke bestemmingen voor hele batterijen en hun componenten aan het einde van hun levensduur.
De meest schadelijke aanpak zou verwijdering zijn, maar gelukkig blijft er een sterke economische waarde in het hergebruiken, herfabriceren en recyclen van batterijen op nieuwe manieren, en deze middelen kunnen worden ondersteund door wetgeving om een betere circulariteit van batterijen en batterijonderdelen verder aan te moedigen.
Er is een precedent hiervoor in de ontwikkeling van digitale paspoorten voor goederen, en hoe deze gedachte kan worden toegepast op Li-ion-batterijen binnen het actieplan voor de circulaire economie van de EU. Dit zou betekenen dat bij het ontwerp en de fabricage van batterijen meer aandacht zou worden besteed aan het gebruik van deze assets aan het einde van de levensduur, en een digitaal paspoortregime zou vereisen dat de materialen die worden gebruikt om de assets in zijn bruikbare staat te brengen - en de mijnbouw- en productieprocessen die daarbij betrokken zijn, worden verantwoord.
Verbeterd eco-design met hergebruik in het achterhoofd, en het gebruik van digitale paspoorten, zijn twee van de meest essentiële verbeteringen voor een duurzamere productie en installatie van batterijen, maar er zijn er nog meer. Gezien de enorme materiaalkosten van het in gebruik nemen van batterijen en andere energieopslagmiddelen, is het duidelijk zinvol om ons waar mogelijk te concentreren op manieren om de bruikbare levensduur van deze assets te verlengen.
Naast het ontwerp is er ook het potentieel om batterijen uit andere bronnen te hergebruiken, met name batterijen die worden gebruikt voor het aandrijven van voertuigen. De vermogenskarakteristieken van batterijen voor gebruik in voertuigen verschillen aanzienlijk van die welke doorgaans worden gebruikt voor energieopslag; Batterijen die niet geschikt zijn voor hergebruik van voertuigen, kunnen nog steeds een tweede leven hebben op de markt voor energieopslag, op voorwaarde dat ze kunnen worden opgeknapt, mits ze opgeknapt, gekoppeld en ingezet kunnen worden.
De combinatie van verbeterde technologieën, afgedwongen regelgeving en innovatieve praktijken moet het mogelijk maken om de totale ecologische en sociale voetafdruk van energieopslag te beheren en in de loop van de tijd te verbeteren.
Onze teams kunnen klanten in alle sectoren helpen om te reageren op de verschillende overwegingen in de supply chain die zich voordoen met betrekking tot energieopslagmiddelen. Voor het bespreken van een van de hierboven genoemde thema's kunt u contact opnemen met Dieuwertje Ewalts.
Dit artikel is tevens de afsluiting van onze reeks artikelen over de energieopslag
markt. Om een van de thema's te bespreken die in de suite aan de orde komen, of om te onderzoeken hoe
energieopslag heeft invloed op uw bedrijf, neem dan contact op met een van de particulieren
onder.