Het testament als vangnet bij onverwacht overlijden

Neem het voorbeeld van twee wettelijk samenwonenden. Zonder testament, verkrijgt de langstlevende onder hen in de nalatenschap van de eerststervende, enkel het vruchtgebruik van de gezinswoning. Veel wettelijk samenwonenden willen dat de volle eigendom van de gezinswoning toekomt aan de langstlevende onder hen. Het testament laat toe om de gezinswoning in volle eigendom na te laten aan de langstlevende.

Een ander interessant geval is dat van een kinderloze ondernemer van een familiebedrijf die het bedrijf wil nalaten aan zijn neef, die het bedrijf wil overnemen of het geval van een legaat aan een kleinkind. In deze situaties maakt een testament het mogelijk om een actief bestanddeel toe te wijzen aan een welbepaalde persoon en de versnippering van het vermogen te voorkomen.

In nieuwsamengestelde gezinnen willen de echtgenoten soms hun wederzijdse rechten in de nalatenschap beperken zodat de kinderen uit een eerste huwelijk een deel van de nalatenschap in volle eigendom kunnen verkrijgen. Dat kan geregeld worden via een huwelijkscontract. Sommigen verkiezen echter een testament wanneer ze hun respectievelijke rechten willen beperken zonder zichzelf volledig te onterven of wensen meer flexibiliteit.

Omgekeerd kunnen echtgenoten met kinderen uit een vorig huwelijk en die volledig onterfd zijn door middel van een huwelijkscontract, bij testament beslissen om zich bepaalde rechten opnieuw toe te kennen of om meer flexibiliteit te verkrijgen. Gescheiden ouders kunnen ook bij testament de langstlevende ouder van hun minderjarig kind het genot ontnemen van zijn/haar goederen wanneer hij/zij vooroverlijdt gedurende de minderjarigheid van zijn/haar kind.

Het testament blijft een interessant en flexibel hulpmiddel voor vermogensplanning waarbij tegemoet kan worden gekomen aan bepaalde familiale bezorgdheden.