Raport Deloitte: Financing the Green Energy Transition

Gdy mówimy o transformacji mającej na celu przeciwdziałanie zmianom klimatycznym, intencje są jasne, cele wyznaczone, a technologia przyspiesza. Brakującym elementem w przejściu na zieloną energię jest finansowanie.

Kluczowe rozwiązania dekarbonizacyjne, takie jak rozwój odnawialnych źródeł energii na dużą skalę, elektryfikacja zastosowań końcowych, działania promujące przejście na gospodarkę o obiegu zamkniętym, wykorzystanie zielonego wodoru w sektorach trudnych do dekarbonizacji oraz poprawa efektywności energetycznej, są zazwyczaj wysoko kapitałochłonne i wymagają znacznych inwestycji. Jednak poziomy finansowania pozostają poniżej tego, co jest potrzebne, aby wspomóc realizację celów na rok 2050 w zakresie bilansu netto zero.

Finanse mogą napędzać i umożliwiać sprawiedliwą transformację energetyczną, ale wyścig w celu osiągnięcia zerowych emisji netto gazów cieplarnianych do 2050 roku prawdopodobnie będzie wymagał corocznej globalnej inwestycji w sektor energetyczny w przedziale od 5 bilionów do ponad 7 bilionów dolarów amerykańskich, a obecnie inwestuje się mniej niż 2 biliony dolarów rocznie.

Analiza ekonomiczna Deloitte wychodzi poza obszar finansów, aby dostarczyć kompleksowy przegląd, wykorzystując analizę i modelowanie do uwzględnienia krajobrazu technologicznego, środowiska politycznego oraz matrycy wyzwań finansowania. W raporcie zidentyfikowano i szczegółowo opisano, co jest potrzebne, aby umożliwić przepływ kapitału, jak finanse mogą napędzać innowacje i umacniać sprawiedliwą transformację energetyczną.

Struktury finansowania mogą wprowadzić dodatkowe koszty do zielonych inwestycji w zależności od ryzyka związanego z wyzwaniami politycznymi, rynkowymi i transformacyjnymi w konkretnej lokalizacji i danym projekcie.

Ponieważ dostawcy kapitału oczekują większego zwrotu, aby zrekompensować zwiększone ryzyko, im bardziej ryzykowny projekt, tym wyższy koszt kapitału. Koszty finansowania, wynikające z kosztu kapitału, mogą stanowić nawet połowę wymaganych inwestycji potrzebnych do napędzania zielonej transformacji.

Gospodarki rozwijające się, które powinny otrzymać znaczną część inwestycji (70%), często borykają się z większymi ryzykami inwestycyjnymi, a projekty w tych regionach mają tendencję do bycia mniej atrakcyjnymi dla banków, czyli ich profile ryzyka-zysku prawdopodobnie nie spełniają kryteriów inwestorów. To utrudnia mobilizację wystarczającego kapitału i podnosi koszty.

Istnieją trzy główne obszary, na których należy się skupić, aby pomóc złagodzić konsekwencje zwiększonych kosztów zielonego finansowania:

Zmniejszenie ryzyka związanego z projektami ekologicznymi poprzez politykę klimatyczną, mechanizmy gwarancyjne, niezawodność odbioru i rozwój krajowych rynków kapitałowych.

Zniwelowanie różnicy w kosztach między produktami intensywnie emitującymi gazy cieplarniane (GHG) opartymi na paliwach kopalnych a ich ekologicznymi odpowiednikami poprzez badania i rozwój, programy wsparcia inwestycji początkowych, dodanie premii operacyjnych do systemów energii odnawialnej i penalizację aktywów wysokoemisyjnych.

Ograniczenie wykorzystania paliw kopalnych poprzez zakończenie dotacji na paliwa kopalne, zrekompensowanie wcześniejszego wycofania niektórych aktywów kopalnych i ułatwienie pracownikom sektora wydobywczego zmiany miejsca pracy.

Potrzebny jest ekosystem, który pomoże wytyczyć ścieżkę sprawiedliwej, opłacalnej i udanej transformacji. Władze lokalne i krajowe oraz organy regulacyjne mogą zmniejszyć ryzyko, które zagraża opłacalności zielonych i zrównoważonych inwestycji, instytucje udzielające preferencyjnego finansowania mogą zmaksymalizować potencjał finansowania mieszanego w celu mobilizacji kapitału prywatnego, a społeczeństwa i inwestorzy mogą dziś zająć się inwestycjami początkowymi, czerpiąc z nich korzyści później.